Í frönsku byltingunni áttuðu margir sig í Frakklandi á því að
fjölmörg staðbundin mælikvarði og þyngdarkerfi þeirra voru
fornaldarleg, þurfti að breyta og - helst - sameina. Það var einmitt
það sem Charles Maurice de Talleyrand vildi innleiða: róttæka
breytingu á því hvernig einingar ættu að vera mælt. Árið 1790 lagði
hann til við franska þjóðþingið að þróa nýtt kerfi. Aðrar þjóðir
voru einnig beðnar um samstarf. Stóra-Bretland vildi þó ekkert hafa
með stofnun nýs mælikerfis að gera.
Árið 1791 ákvað franska
vísindaakademían að setja á laggirnar nefnd og ein af útfærslum
hennar var staðlað skilgreining á lengd miðað við stærð jarðar.
Lengd yrði nú skilgreind með metranum, sem væri jöfn 1/10 000 000 af
lengd lengdarbaugs frá miðbaug að norðurpólnum.
Metrakerfið
fylgir mynstri sem er aukastafur: einingar má auðveldlega deila eða
margfalda með heiltöluveldi upp á tíu. Til dæmis er 1/10 úr metri
desimetri (0,1 metri), 1/100 úr metri er sentimetri (0,01 metri) og
1/1000 úr metra er millimetri (0,001 metri). Hektómetrinn er 100
metrar og kílómetrinn er 1000 metrar.
Alþjóðlega
einingakerfið (SI) inniheldur nú sjö grunneiningar eða, ef þú vilt,
eðlisfræðilega fasta. Mælirinn (lengd), kíló (massi), amper
(rafstraumur), mól (magn efnis), kelvin (hitastig), candela
(ljósstyrkur) og annað (tími). SI er alltaf að laga sig að nýrri
tækni og þörfinni á að vera eins nákvæm og hægt er.
Þess
vegna, í SI, er mælirinn skilgreindur sem 1 / 299 792 458 af þeirri
vegalengd sem ljós getur ferðast á einni sekúndu. Hvað varðar
kílóið, upphaflega skilgreint sem massi eins rúmmetra af vatni við 4
gráður á Celsíus, þá er það nú skilgreint af SI í gegnum Planck
fastann.
Árið 1975 lýstu bandarísku metralögunum því yfir að
metrakerfið væri ákjósanlegasta kerfið fyrir þyngd og mál en það
stöðvaði ekki notkun annarra eininga í landinu. Frá og með deginum í
dag nota Bandaríkin ekki metrakerfið á breiðum mælikvarða.
